Op 31 juli 1959 slaagde ik voor het diploma V.D. (Voorlopig Diploma) aan de machinistenschool te Middelburg en trad op 1 september in dienst van de V.N.S. Waarom de V.N.S.? We woonden in Zoutelande op Walcheren en er waren al een aantal mensen die bij de VNS werkten: ‘Pa’ van Sluijs, Kees Adriaanse, Izaak Ovaa en Maarten Francke, om maar enkelen te noemen.
Het duurde nog tot 4 november van dat jaar dat ik mij op de monsterrol mocht laten inschrijven voor het stoomschip Loenerkerk.
De gage bedroeg ƒ142,10 per maand en dat was net iets meer dan wat ik als automonteur had verdiend, 2 jaar geleden voor mijn studie, dus ik ging er op vooruit.
Het schip was net aangekomen van een reis uit de Perzische Golf (PG zoals insiders begrijpen), en ik werd de machinekamer ingeloodst door 2e WTK Van Rijsdijk, die mijn mentor zou worden en uit Vlissingen kwam.
Waarom voeren er zoveel Zeeuwen als WTK bij de VNS? Wie het weet mag het zeggen! Iedereen meteen van boord, ook de Ll. WTK die de grote reis had meegemaakt en er gelijk genoeg van had en zijn ontslag nam, dus dat beloofde niet veel goeds voor mij! Ik bleef alleen over met een 2e Stuurman, die mij verder weg wijs maakte op het schip en een waldonkey, die de hulpketel op druk hield.
Op 7 november begon de kustreis die via Antwerpen en Londen weer om 15 november in Rotterdam eindigde. Hier werd ik in de hut van de HWTK geroepen waar het hoofd personeel van de VNS aanwezig was en deze heer had een heel merkwaardige manier van spreken die ongeveer als volgt ging: ‘Daar hebben we mijnheer Koppejan, de heer Koppejan gaat naar moeders, en u monstert 17 november weer aan voor de grote reis naar de PG!’ Ik heb wel eens van collega’s gehoord dat je na een kustreis, gelijk een hele nacht dienst kon lopen en je de volgende dag weer mocht monsteren, niks ‘naar moeders!’
Voor de bemanningslijst zie herinnering Perzische Golf.
Wat blijft je bij van zo,n eerste reis:Het passeren van de Straat van Gibraltar; Het Suezkanaal ‘Kijke, kijke, niet kopen;De warme wind in de Rode zee; De hitte van de PG.
Als leerling machinist liep ik dagdienst, en moest allerlei karweitjes opknappen in de machinekamer en een memoriaal bijhouden, wat trouw elke week door de HWTK werd nagekeken, en diende om het volledige diploma te behalen. In het weekend was ik vrij, lezen en zonnen op het ‘zonnedek.’ Ik deelde mijn hut met de Ll. Stuurman. Het wachtwisselen werd een ½ uur van te voren aangekondigd door een Olieman die in de machinekamer op een grote sleutel sloeg, dit was door het hele schip te horen!