GROTE REIS IN 1959 DE MOLENKERK MET BESTEMMING INDIA, EEN HEERLIJKE RUSTIGE SERENE ZONDAGMORGEN ERGENS IN DE GOLF VAN BENGALEN. DE HOOFDTURBINE ZONG ZIJN HOOGSTE LIED. DE DERDE WTK HAD WEER ALS ACHTERGROND MUZIEK VAN ZIJN DRAAITAFEL HET WOLGALIED VAN STAL GEHAALD EN ZAT MET DE DEUR VAN Z’N HUT OPEN SAMEN MET EEN LEERLING-WTK VANUIT EEN ENGELS INSTRUCTIEBOEK EEN VERTALING TE MAKEN OVER DE WERKING VAN DE DIAMONT ROETBLAZERAUTOMAAT. ONZE ELEC, DUIDELIJK HOORBAAR GEEN PAVAROTTI, DIE DE SOLDAAT AAN HET WOLGA STRAND AL MEERDERE KEREN VOORBIJ HAD HOREN KOMEN ZONG, WELISWAAR OP ZIJN EIGEN MANIER MET GROTE UITHALEN, ENTHOUSIAST MEE. HIJ ZAT MET ZWARTE HANDEN EN EEN DITO GEZICHT AAN Z’N BUREAU -IN ZIJN HUT DUS- DE KOOLBORSTELS VAN EEN ELEKTROMOTOR TE VERWISSELEN. TWEE ASS.WTK’S IN EEN VOLGENDE HUT WAREN DRUK DOENDE MET HET OVERNEMEN VAN ELKAARS ONDERWERPEN VOOR HET MEMORIAAL EN AAN HET EINDE VAN DE GANG STONDEN DE SECOND EN DE HWTK ONTSPANNEN TE DISCUSSIËREN OF DE VERSTREKTE GEGEVENS VAN DE IN ADEN GEBUNKERDE STOOKOLIE WEL KLOPTEN. VOLGENS BEIDE WTK’S WAS ER IETS MIS MET DE OPGEGEVEN HOEVEELHEID OF DE VISCOSITEIT VAN DE STOOKOLIE! KON OOK DE TEMPERATUUR VAN DE STOOKOLIE WEZEN DIE NIET KLOPTE. DIT IDYLLISCHE ZONDAGMORGEN SFEERTJE VERANDERDE OP SLAG!

Machinistenalarm!

Als door wespen gestoken renden nu alle machinisten, van Hwtk tot leerling en elektricien,met een wilde blik in de ogen door de gangen, trap af, richting machinekamer! De machinistentrein -niet te verwarren met treinmachinisten- denderde vervolgens de machinekamertrap af om langs de manoeuvreerstand abrupt bij de ketelvoedingwaterpompen te stoppen.
Van hier had men het uitzicht op een fantastische waterval! De crew van de 8-12 wacht stond, als waren het ramptoeristen, ook met grote ogen het schouwspel gade te slaan.
De zeewatertoevoerafsluiter van de in bedrijf zijnde condensor van dynamo 2 was over een groot gedeelte opengescheurd en door die scheuren en spleten in de body spoot het zeewater de machinekamer binnen. Een prachtige waterval!
In allerijl moest nu dynamo 1 opgestart worden, hetgeen door de hulptroepen geschiedde alsof het een ingestudeerd stukje was.
De op stoom werkende lenspomp werd ondertussen ook met veel gepuf en gekreun aan de praat gebracht en op de vloer onder beide dynamo’s en bij het hoofdschakelbord was het net een mierennest, overal zag je schichten voorbij rennen.
Een en ander had wel tot gevolg dat in een recordtijd dynamo 2 overgezet werd. Iedereen dik tevreden met deze zo snel geregelde realistische operatie. En iedereen blij dat, zonder ‘black out’ dynamo 1 ‘op het schakelbord’ gezet was!

Dynamo 2 werd vervolgens ‘van het schakelbord verwijderd’ en de afkoelingsprocedure werd ingezet. Intussen stroomde nog steeds het zeewater uit de zeewatertoevoerafsluiter met grote stralen de machinekamer binnen. Onze assistent van de wacht, de man die op het knopje van het alarm gedrukt had, bestudeerde de kunstmatige waterval en ging, alsof hij even ging douchen, midden onder de waterval staan en probeerde de afsluiter boven zijn hoofd dicht te draaien. Het duurde een paar minuutjes en onder het kritische oog van de voltallige machinekamercrew kreeg hij het voor elkaar, de spuitende afsluiter ging dicht. De waterval was onder controle.
Het merendeel van de hulptroepen had het nu wel bekeken en taaide af, trots als ze waren dat dit klusje zo goed verlopen was en ging op weg naar een extra welverdiend ‘Drie hoefijzer’ pilsje uit Breda.
Spontaan bood een collega uit de hulptroepen aan voor de moedige assistent een handdoek en wat droge spulletjes uit zijn hut te gaan halen; goed idee!
Even later was hij terug, als een ervaren butler had hij een keurig stapeltje droge spullen bij zich waaruit hij als eerste een handdoek tevoorschijn haalde. De handdoek werd met een buiging overhandigd.
De ‘natte’ assistent had ondertussen zijn overall en onderbroekje uitgetrokken en stond zich ongegeneerd in adamskostuum, zonder vijgenblaadje, lekker af te rossen. Toen hij na het rossen iets droogs aan wilde trekken griste zijn aardige collega de handdoek weg en verdween snel met de natte en droge spullen. Grapje moet kunnen!

Het slachtoffer heeft nog geroepen dat hij z’n overall terug moest hebben maar veel moeite heeft hij niet gedaan om zijn handel terug te krijgen. Daar stond hij voor het hoofdschakelbord, slechts gekleed met een horloge en zwarte machinekamerschoenen!
Lang heeft hij er ook niet over nagedacht, resoluut heeft hij zich omgedraaid en is mopperend in zijn blote uppie vertrokken om dan maar zelf droge kleren uit zijn hut te gaan halen.
En zoals dat zo vaak gaat, wij hadden ze in weken niet gezien, wie komt hij spontaan op de gang bij de trap onderweg naar zijn hut tegen… drie nonnetjes! Deze nonnen hadden we aan boord als passagiers en waren onderweg naar Calcutta en nu dus onderweg naar de messroom.
Alsof het ook ingestudeerd was. Geen gillende nonnen, geen assistent die zich eventjes geen houding weet te geven; alsof hij dagelijks in zijn blootje nonnetjes tegenkomt heeft onze vriend de dames keurig goedendag gezegd en is met opgeheven hoofd doorgelopen naar z’n hut.
Bij de opname van een film hadden ze deze act minstens tien keer over moeten spelen voor het goed was en hier klopte alles in een keer!

De ‘zusters’ zijn verder uiterlijk onbewogen, na op de gang ruimte voor het passeren van de ‘streaker’ gemaakt te hebben en devoot hun hoofd afgewend te hebben, doorgewandeld naar de messroom om daar hun lunch te nuttigen. Of de zusters gedacht hebben dat het voorval wel een onderdeel van het machinistenalarm geweest zou zijn, weten we niet. Of de dames lekker gegeten hebben is ons helaas ook onbekend. Wat ik echter nog wel weet is, dat wanneer wij onze collega weer eens confronteerden met het voorval, hij altijd hetzelfde antwoord gaf. Ik had het liever andersom gezien, ik in mijn overall en de dames…