Het was eind 1960 en ik was 2e Stuurman op de Tayari. De kustdienst in Oost-Afrika werd opgeheven en de Tayari was te koop. We hadden een dag of drie in de baai van Dar-es-Salaam ten anker gelegen en om 13.00 uur was die dag het vertrek vastgesteld. Daar het mijn wacht was, ging ik naar de bak om samen met enkele bemanningsleden het anker te hieuwen. De kapitein stond op de brug met een roerganger. Het liep allemaal gesmeerd, totdat het laatste stuk ankerketting boven water kwam, want wat bleek, het anker was verdwenen, het zat niet meer aan de ketting. Dan sta je toch even gek te kijken, denk je het anker is bijna binnen en komt er alleen een los eind ketting boven water.
Kennelijk was de ankersluiting losgeraakt of een schalm van de ketting gebroken, onvoorstelbaar, maar waar. Ik riep dit gelijk naar de brug en de ouwe kwam snel even kijken, maar die kon ook niets anders constateren. Misschien dacht hij nog dat het een grap was! We hebben een peiling genomen om onze plaats te bepalen en zijn toen vertrokken. We hadden nog een anker en een reserveanker, dat weer aan de losse ketting gemaakt werd.
Natuurlijk rapporteerde de kapitein dit aan ons kantoor in Mombassa. Toen we daar na een paar dagen aankwamen, hadden ze een duiker geregeld, die met ons meeging. Het was een Engelsman of Schot en heette Mr Littlewood. Door een ongeval was hij drie vingers van zijn rechterhand kwijtgeraakt. Hij lustte ook graag een biertje en toen we ergens zaten, bestelde hij vijf bier en stak zijn rechterhand op met alleen de twee overgebleven vingers en riep: 'five beer'. Door het ontbreken van die andere vingers was dat een komisch gezicht, hij lachte er zelf ook om en werd soms 'Mister five beer' genoemd. In Dar-es-Salaam aangekomen, ging hij aan het werk, duikerpak aan en te water, op zoek naar ons verloren anker. Maar na een paar dagen duiken bleek het anker niet te vinden en werden de duikerpogingen gestaakt. De Tayari werd spoedig daarna verkocht, of er nog een vermindering van de prijs in zat, vertelt de historie niet.